ΘΛΙΨΗ, ΠΟΛΕΜΟΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ

Το καλοκαίρι του 83 ο Μίρζα Ντελίμπασιτς δέχτηκε να αποδεσμευθεί από τη Ρεάλ γιατί καταλάβαινε και ο ίδιος ότι δεν μπορούσε να είναι ο παίχτης του παρελθόντος. Τα χρόνια προβλήματα αλκοολισμού είχαν ενταθεί και ο βιρτουόζος Γιουγκοσλάβος έψαχνε νέο καταφύγιο.

Το βρήκε στην Ιταλία και την Καζέρτα, εκεί όπου προπονητής ήταν ο μέντορας, ο φίλος, ο αδερφός, ο Μπόγκνταν Τάνιεβιτς. Αν υπήρχε ένας άνθρωπος στον κόσμο που μπορούσε να κάνει τον Μίρζα να βγάλει τον καλύτερο του εαυτό στο γήπεδο και να αφήσει πίσω του τα προβλήματα, αυτός ήταν ο "Μπόσια".

Όποια σχέδια όμως έκανε ο Τάνιεβιτς για την συνύπαρξη του Ντελίμπασιτς με τον Οσκάρ Σμίντ, δυστυχώς πήγαν στράφι όταν τον Αύγουστο ο Μίρζα υπέστη το εγκεφαλικό επεισόδιο που έβαλε πρόωρο τέλος στην καριέρα αυτού του χορευτή των παρκέ και τον υποχρέωσε να δώσει την πιο δυσκολη μάχη.

Ο Kinđe υπέφερε πολύ τα εναπομείναντα χρόνια της ζωής του, βυθίστηκε όλο και περισσότερο στη μελαγχολία, στο τέλος έμεινε σκιά του εαυτού του, τίποτα δεν θύμιζε τον "Rey" των Ισπανών. Ο Τάνιεβιτς τον επισκέφτηκε στο Σαράγεβο λίγους μήνες πριν πεθάνει και όποτε τον ρωτάνε για αυτό, απαντά με σπασμένη τη φωνή.

"Ο άνθρωπος που είδα δεν ήταν ο Μίρζα Ντελίμπασιτς. Ήταν μικρός, το κρεβάτι του, ένα φυσιολογικό κρεβάτι, φαινόταν τεράστιο. Ήταν απελπισμένος, μισοπεθαμένος αλλά κάπνιζε τρία πακέτα την ημέρα και το μπουκάλι ήταν πάνω στο κομοδίνο του. Πέθανε από μελαγχολία, από θλίψη, από τον πόλεμο, από αυτό που ήταν κάποτε η Γιουγκοσλαβία"...

Υ.Γ. Η σπάνια φωτογραφία που δημοσιεύουμε είναι μια από τις λιγοστές εμφανίσεις του Μίρζα με την Καζέρτα, προφανώς από κάποιο φιλικό...